CiNtA jArAk jAuH...pErLu kE dIkEnAnG LaGi...

Kita berkenalan hanya dalam laman muka buku

Kau hantar pesan suruh aku terima kamu

Ooh hati ku rasa sesuatu....

Dan pabila kau kata kau mahu jumpa aku

Ku gelisah berdebar hati rasa tak menentu

Oohh kenakah rasa itu...

Bagaimana harus bersua

Ku rasa gementar tapi bahagia

Perlukah kita cari peluang pertama

Walaupun kita tak pernah berjumpa....

awk....
           saya rindu awak sangat2...tiap kali dengar lagu Cinta Muka Buku tu,mesti saya akan teringat kt awk...urmm...tapi saya tak tau awk macam mane...masih ingat lagi ke awak kat saya...masih ada ke perasaan rindu awak tu untuk saya...saya ingat lagi wak..tanggal 6 November 2011,pukul 4 a.m...awak mesej saya..awak cakap hati awak tak tenang...awak risau sangat...awak cakap awak takut...saya tak tau apa yang awak fikir masa tu...tp saya cuma mampu bagi nasihat,hiburkan awak untuk kurangkan gelisah awak tu..tapi saya tau saya tak mampu nak buangkan terus rasa risau dalam hati awak tu..saya suruh awak bangun dan buat solat hajat,mintak tuhan tenangkan jiwa awak...tapi awak cakap,awak takut nak keluar...sebab awak rasa macam ada something tak kena...awak degil...awak layan je perasaan takut awak tu...saya dah tak boleh nak buat pape lagi...


        Saya pun masih ingat wak...detik dan waktu tu jugak la awak luahkan perasaan awak kt saya...awak cakap,walaupun awak   pernah kecewa dulu dan takut nak ulang semua tu lagi dengan orang lain,tapi awak tahu..saya boleh ubat luka awak...saya boleh jaga awak...saya boleh setia dengan awak walaupun jarak antara kita JAUH...bukan sejengkal dua wak...tapi terlalu jauh...dan saya sendiri pun tak tahu bila saya akan sampai ke sana walaupun awak dah janji,bila dah habis praktikal...awak ada masa..awak akan datang jumpa saya untuk pertama kali...saya hepi...cuma tu je yang mampu saya ungkap waktu tu...tapi saya bodoh...sebab terlalu berharap pada awak...terlalu percayakan kata-kata awak...tapi saya sendiri pun tak tahu kenapa saya boleh terima awak dalam hidup saya...


       First time kita kenal...cuma dalam laman facebook je wak...betul la apa yang orang selalu cakap...mula-mula hantar pesanan,lepas tu tukar-tukar nombor hp...saling berbalas mesej,call....then,couple...kononnya nak kan hubungan tu jadi lebih serius...tapi satu..kita tak pernah gaduh...tak pernah tinggikan suara antara satu sama lain..tak ada langsung salah faham antara kita...tapi saya tak tahu kenapa tiba-tiba awak menyepi...tu pun lepas saya bagi kebenaran kt awak untuk buat kerja sambilan lepas habis kerja awak waktu siang tu...saya tahu masa untuk kita terlalu sedikit...saya faham dengan keadaan awak,masalah awak...cuma yang saya tak faham...kenapa awak biarkan saya gantung tak bertali macam nie...kenapa mesti awak seksa jiwa saya...


       Awak tahu saya susah nak percaya kan lelaki...apa lagi nak sayangkan lelaki...tapi kehadiran awak dah berjaya buka pintu hati saya untuk sayangkan awak...kalau saya tahu nie balasan yang saya dapat dari awak...saya tak kan pernah cuba untuk buka hati saya untuk awak...tapi siapa saya??....cuma manusia biasa yang kadang-kadang lemah dengan pujuk rayu manusia lain...saya terlalu percaya yang awak adalah lelaki terbaik...mungkin awak ada alasan sendiri kenapa tiba-tiba awak menyepikan diri....tapi saya tak tahu selama mana saya boleh bertahan dengan semua nie...bohong kalau saya cakap saya tak pernah berharap yang awak akan cari saya balik...setiap masa saya tunggu panggilan dari awak...baik hanya sekeping pesanan mesej dari awak....saya masih setia menunggu sampai sekarang....tapi saya tahu...semua tu cuma sia-sia...awak mungkin dah bahagia dengan hidup awak sekarang...tapi saya masih perlukan masa untuk lupakan awak...

p/s:hanya sekadar entry biasa untuk luangkan masa yang ada....tiada kena mengena dengan hidup aq mahupun orang lain(yeke??..huhu)...
hanya sekadar renungan bersama...perasaan sayang tu adalah anugerah daripada Allah...tapi jangan sampai tersilap memberi...kadang2 sayang yang kita bagi...tapi derita yang kita dapat...tak selalu cinta jarak jauh nie dapat bertahan...hanya segelintir je,tu pun dengan izin Allah...bergantung harap lah pada Dia..mudah-mudahan kita dipertemukan dengan sebaik-baik insan yang boleh memimpin hidup kita kelak...insyaAllah...